3^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΙΔΑ

Παπαχαραλάμπειος Αίθουσα 13 Μαΐου 2009

Το σχολείο πρέπει να είναι ανοικτό στην κοινωνία και εκτός από εργαστήρι και κέντρο γνώσης πρέπει να είναι εργαστήρι και κέντρο πολιτισμού.

Στα πλαίσια αυτής της φιλοσοφίας το 3^ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου, παρουσίασε, στην κατάμεστη Παπαχαραλάμπειο αίθουσα εκδηλώσεων της Ναυπάκτου τη θεατρική παράσταση του Τζιάνι Ροντάρι  «Οι περιπέτειες του βασιλιά Μίδα».

Τέτοιου είδους εκδηλώσεις ενθαρρύνουν τη δημιουργική σκέψη, μετατρέπουν το σχολείο σε χώρο ζωής και έκφρασης, μέσω της βιωματικής ενεργητικής μάθηση και το συνδέουν με την κοινωνία. Το μαθητικό θέατρο μαθαίνει στα παιδιά να πειθαρχούν στην τέχνη, να συνεργάζονται, να μην είναι αντικοινωνικά και εγωκεντρικά και να αντιλαμβάνονται ότι ο συνάνθρωπος είναι απαραίτητος, ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει στη μοναξιά.

Σε μια περίοδο που η παγκόσμια κοινωνία βιώνει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση, μετά το μεγάλο πόλεμο, εξαιτίας της απληστίας, της ασυδοσίας, της απερισκεψίας και της, χωρίς κανόνες και όρια, ελεύθερης αγοράς, η επιλογή της συγκεκριμένης θεατρικής παράστασης είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

Η επικαιρότητα της πηγάζει και από το γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή που το «φαίνεσθαι» υπερισχύει του «είναι», αφού ο άνθρωπος δίνει έμφαση στα εξωτερικά στοιχεία και όχι στον εσωτερικό του κόσμο. Ο καθένας μετρά και μετριέται με την κοσμική του εξουσία, τα αξιώματα, τα χρηματιστηριακά ομόλογα. Εντυπωσιάζει και εντυπωσιάζεται από το «έχειν» και το «φαίνεσθαι» και όχι από το «είναι». Το «είναι» έχει υποβιβαστεί σε «έχειν» και το «έχειν» έχει διολισθήσει στο «φαίνεσθαι».

Ο σύγχρονος άνθρωπος κολυμπά στα ρηχά της απληστίας, προσηλωμένος στο «έχειν» και στο «φαίνεσθαι»! Αδιαφορεί για τον τρόπο απόκτησης των αγαθών και για τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν. Το μόνο που τον ενδιαφέρει και μετρά είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Ο άνθρωπος σήμερα, όπως γράφει ο Σεβασμιότατος μας Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος, στο έργο του «Ποιότητα Ζωής», «εξωτερικά εμφανίζεται ?καθώς πρέπει?, άγιος, και εσωτερικά είναι άθλιος, άγριος. Διατηρεί μια ωραία βιτρίνα για τον κόσμο, αλλά εσωτερικά έχει ένα βρωμερό υποσυνείδητο».

Για όλους αυτούς τους λόγους επιλέξαμε το συγκεκριμένο έργο αφού τα ζητήματα που απασχολούν το συγγραφέα συνοψίζονται σε δύο κεντρικούς άξονες:

α) το πεπρωμένο ορίζεται από τη διαρκή επιλογή ανάμεσα στο ΕΙΜΑΙ και στο ΕΧΩ. Όποιος γίνεται δέσμιος και σκλάβος του χρυσού, του ΕΧΩ, της εξουσίας, που στηρίζεται στην τρομοκρατία και τον αυταρχισμό, χάνει την ανθρώπινη υπόσταση του.

β) χρειάζεται κουράγιο για να αντικρίσει κανείς το πραγματικό του πρόσωπο, το «είναι» του. Αν όμως επέλθει αυτή η συμφιλίωση με τον εαυτό μας, όχι μόνο δε γινόμαστε όντα παθητικά ή μοιρολατρικά, αλλά μαθαίνουμε να ξεπερνάμε τις δυσκολίες της ζωής, αφού έχουμε πια μετρήσει τις δυνάμεις μας.

Τα παθήματα του βασιλιά Μίδα γίνονται ένα πολύτιμο μάθημα για όλους αφού ο καθένας μας θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση του, αν ζει μόνο με ψευδαισθήσεις ή αν υποτάσσεται στα υλικά αγαθά.

Ο Ροντάρι είναι ένας ευαίσθητος και ευφάνταστος συγγραφέας που απευθύνεται τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους. Προσφέρει ψυχαγωγία, αλλά και προβληματισμό, χωρίς να υποτιμά τη νοημοσύνη μας και χωρίς να δημαγωγεί. Στις ιστορίες του βασιλιά Μίδα ο θεατής διασκεδάζει με τα παθήματα του Μίδα, με τις ζαβολιές των θεών, με τις παρεξηγήσεις και τους καβγάδες, με τη μουσική και τα τραγούδια. Το έργο του είναι ένα παραμύθι που προκαλεί αβίαστο το γέλιο την ίδια στιγμή που η υπερβολή ταυτίζεται με την πραγματικότητα.

Εμπνευστές, καθοδηγητές και δάσκαλοι της όλης εκδήλωσης ήταν οι καθηγήτριες κ. Αδαμοπούλου Ελένη και κ Πολιτοπούλου Παναγιώτα, φιλόλογοι,  η κ. Ντάλλα Ανθή, μουσικός, η  κ. Τσιάρα Γεωργία, Γαλλικής Φιλολογίας και κ. Μπαλή Γεωργία, Καλλιτεχνικών. Μεγάλοι πρωταγωνιστές ήταν οι μαθητές του σχολείου, οι οποίοι δούλεψαν με όρεξη, με ζήλο και διάθεση για το τελικό αποτέλεσμα, που ικανοποίησε και ενθουσίασε το κοινό!